Imbir lekarski Zingiber officinale Roscoe
Ang.: Common ginger, Ginger; franc.: Gingembre; niem.: Ingwer; ros. imbir.
Bylina o grubym, bulwiastym, płaskim, silnie rozgałęzionym kłączu. Ulistnione pędy płonne imbiru osiągają wys. do 1m i przypominają nieco pędy trzciny. Liście siedzące o długich pochwach, lancetowate lub równolancetowate, tworzące pień pozorny. Pędy kwiatostanowe są o wiele krótsze od płonnych, pokryte łuskowatymi liśćmi, zakończone kłosowym kwiatostanem; kwiaty grzbieciste, o nikłym kielichu i koronie o płatkach żółtych z fioletową warżką (2 zrosłe prątniczki). Tylko 1 pręcik jest płodny; l słupek 1, owoc torebkowaty.
Pochodzi prawdopodobnie z Melanezji; uprawiany jest w tropikach, głównie w Indiach, Malezji, Sierra Leone, Brazylii i na Jamajce. Był znany już w starożytnych Indiach i Chinach (opisany jest w jednej z najstarszych chińskich ksiąg medycznych ok. roku 2700 p.n.e). Jego nazwa sringavere pojawia się w sanskrycie. Kupcy wschodni przywozili imbir do Europy na długo przed początkiem naszej ery. Dioskurides Pedanios (I w. n.e.), lekarz grecki w służbie cesarzy rzymskich, pisze w swych dziełach, że w glinianych naczyniach przywożono imbir z Arabii w postaci świeżego kłącza zakonserwowanego syropem. Popularność w Europie zaczął mieć jednak dopiero pod koniec XIII wieku, gdy jednocześnie Marco Polo i Pagolotti opisali tę roślinę. W XVI w. hiszpański magnat Francisco de Mendoza rozpoczął uprawę imbiru na Jamajce.
Imbir nie występuje już nigdzie w stanie dzikim. Rozmnaża się go wegetatywnie za pomocą kawałków kłączy sadzonych do ziemi lekkiej, ale wystarczająco wilgotnej. Po 6-12 miesiącach od sadzenia kłącza wyoruje się pługiem.
Zastosowanie
Są dwie przyprawy otrzymywane z imbiru: imbir czarny z kłączy umytych, wysuszonych, lecz nie obieranych (częściowo usuwa się tylko wierzchnią warstwę korka) i imbir biały otrzymywany z kłączy starannie obranych i wybielonych, np. w roztworze chlorku wapniowego. Sprzedawany jest w kawałkach, zmielony lub konserwowany, polewany czekoladą czy kandyzowany (przysmak chiński).
Stosowanie lecznicze
Jest to doskonały środek na reumatyzm, alergie, choroby serca. Używany jest do obniżania ciśnienia krwi i do obniżenia poziomu cholesterolu.
Doraźnie pomaga na ból głowy, rozstrój żołądka i na bóle menstruacyjne. Zawarty w imbirze olejek eteryczny działa moczopędnie. Imbir reguluje też funkcjonowanie woreczka żółciowego, obniża nadmiar gazów w jelitach i zmniejsza wydzielanie kwasów żołądkowych.
W infekcjach górnych dróg oddechowych pobudza wydzielanie śluzu ? wskazane jest płukanie przy bolącym gardle, drapaniu w gardle; łagodzi kaszel, odświeża i odkaża, pozostawiając w ustach miły zapach. Wskazany jest po narkozie i chemioterapii. Pomaga na mdłości.
Świeży korzeń imbiru
PRZEPISY
Herbatka: 1 cm bieżący kłącza imbiru obrać, zetrzeć, zalać szklanką wrzątku i parzyć pod przykryciem 10 minut, po czym odcedzić, dodać 1 łyżeczkę miodu i pić małymi łykami przed posiłkami.
Napój imbirowy
- 2 jabłka
- 2 gruszki
- plaster korzenia imbiru o grubości 2-3 cm
Jabłka i gruszki umyć, usunąć gniazda nasienne i cienko obrać ze skórki. Imbir obrać ze skórki i zetrzeć na najdrobniejszej tarce. Owoce wycisnąć w sokowirówce, dodać utarty imbir.
Polecam jako świetny napój orzeźwiający na śniadanie.
Nalewka Krokodyle Łzy
- 10 dag świeżego korzenia imbiru
- 2 duże cytryny o grubej skórce
- 10 dag cukru
- 3 łyżki miodu
- 3/4 l czystej wódki 45°
Imbir umyć, pokroić w plastry. Cytryny sparzyć wrzątkiem pokroić w ósemki. Wszystko wrzucić do słoja, dodać cukier i miód, zalać wódką. Wstrząsnąć i odstawić na 2 miesiące. Przefiltrować.
Źródła:
- pl.wikipedia.org — hasło imbir; X-2006
- akupresura.akcjasos.pl — hasło przyprawy; X-2006
- Jan Kybal, Jiřina Kaplická Rośliny aromatyczne i przyprawowe, PWRiL, Warszawa 1985 [oryg. Kořeni, wyd. Artia, Praha 1985, tłum. z czeskiego Jolanta Marcinkowska]
- Słownik botaniczny pod red. Alicji i Jerzego Szweykowskich, WP, Warszawa 1993
- Zbigniew Podbielkowski Słownik roślin użytkowych, PWRiL, wyd. VI, Warszawa 1989
| 1 370 x
