Rokitnik

[fot. rgbstock.com]

[fot. rgbstock.com]


Rokitnik zwyczajny (R. szakłakowaty) Hippophae rhamnoides L.

Rodzina: Oliwnikowate = rokitnikowate Elaeagnaceae

ang.: Sea Buckthorn; am.: Common Seabuckthorn;

franc.: Argoussier faux nerprun, Argasse, Grisset;

niem.: Sanddorn, Haffdorn;

ros.: Oblepicha kruszinowidnaja

Wygląd: Ciernisty krzew 1-4 m wys. (niekiedy do 10 m), z silnymi rozłogami korzeniowymi (zakorzenia się głęboko). Liście ma podobne do wierzby – lancetowate, tępe, całobrzegie, pokryte srebrzystymi włoskami.

Roślina dwupienna; kwiaty męskie – drobne, żółto-zielonawe, w kulistych kwiatostanach, bezpłatkowe, złożone z 2 działek okwiatu i 4 pręcików; kwiaty żeńskie niepozorne, zebrane w kłosokształtne grona, rurkowate, 2-łatkowate z 1 słupkiem, żółto-brunatnawe. Kwitnie w kwietniu-maju, rzadziej w końcu marca, a w górach – dopiero w czerwcu.

Zapylenie odbywa się za pośrednictwem wiatru lub owadów.

Owoce – soczyste owalne pestkowce, od białych i żółtych po pomarańczowe i czerwone, wielkości nasion grochu, zebrane gęsto na szczytach gałęzi roślin żeńskich, jakby je oblepiały (stąd rosyjska nazwa oblepicha). Dojrzewają we wrześniu-październiku, pozostając na krzewie całą zimę. Zbiera się je po przymrozkach, dzięki czemu nie mają już zwykłej goryczy.
Występowanie: Europa, Kaukaz, Azja Mniejsza, Azja Środkowa i Syberia. We wschodniej i zachodniej Syberii, często w dolinach rzek, występuje obficie i jest bardzo popularną rośliną. W Polsce naturalnie rośnie tylko na Wybrzeżu, na piaszczystych urwiskach nadmorskich, tworząc przeważnie rozległe zbite kępy, gęste zarośla. Bywa uprawiany. Niekiedy zdziczały wśród pól i w pobliżu domostw.

Wymagania: nie znosi ocienienia, więc nie występuje w lasach. Dobrze rośnie na suchych piaskach, w glebie wymaga nieco soli, wilgotnego powietrza lub wysokiego poziomu wód gruntowych. Jałową glebę wzbogaca w związki azotowe, daje obfity opad liści.

Zastosowanie: Roślina ozdobna, sadzona również w celu utrwalania wydm i umacniania skarp, zboczy i suchych nieużytków – wiąże je szybko i mocno. Nadaje się na żywopłoty i płoty przeciwśnieżne oraz przeciwwietrzne.
Kwaskowate, bogate w witaminę C i pachnące owoce używane są do wyrobu marmolad, dżemów. W przetworach zachowuje wartość witaminową, świetnie gasi pragnienie.

Świeże owoce łatwo uszkodzić, ale dobrze znoszą zamrażanie.

[Wikimedia]

[Wikimedia]

Roślina lecznicza:

Naturalny środek witaminowy, podawany w okresach zwiększonego zapotrzebowania organizmu.

Przeciery i sok z rokitnika są świetnym dodatkiem aromatycznym do przetworów z innych owoców. Sok zmieszany z naparem z mięty, osłodzony miodem i podawany na zimno doskonale gasi pragnienie w chorobach z gorączką.

Świeże owoce, a głównie wyciśnięty z nich olej, pomagają w gojeniu się ran, wrzodów, niewielkich oparzeń, odleżyn i odmrożeń.

Maść na bazie rokitnika opóźnia proces starzenia skóry, wygładza i przywraca jej blask oraz zdrowy wygląd.

Przepisy:

SOK

1 kg owoców zalać 0,7 l wody, zagotować, odcisnąć na gorąco i od razu przelać do wyparzonych butelek, szczelnie zamknąć.

MUS

Do soku dodać namoczoną żelatynę i ubijać.

Ten wpis został opublikowany w kategorii rokitnik, Rośliny i oznaczony tagami . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Jedna odpowiedź do Rokitnik

  1. Ciekawy pisze:

    A co z olejem? Mam buteleczkę oleju z rokitnika, lub jakąś kombinację rokitnika z olejem słonecznikowym. Nie wiem jak tego preparatu użyć i jakie są skutki tego używania. Serdecznie proszę o takie informacje.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.